Zaświadczenie o niekaralności pobierane z Krajowego Rejestru Karnego jest niezbędne w wielu sytuacjach. Jest wymagane nie tylko jako załącznik do aplikacji o zatrudnienie w administracji publicznej, ale w zasadzie przed podjęciem każdej poważnej pracy (które to zresztą wymaganie ze strony potencjalnego pracodawcy nie jest zgodne – w wielu przypadkach – z prawem).
Tak czy inaczej, jeżeli jesteśmy prawomocnie skazani za popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, mamy świadomość, że zatrudnienia w pewnych instytucjach nie znajdziemy.
Zaskoczeniem może być jednak, gdy zostaliśmy prawomocnie ukarani za popełnienie wykroczenia, a mimo to z KRK nie dostaniemy zaświadczenia o niekaralności. Tymczasem o popełnienie wykroczenia naprawdę nietrudno, tym bardziej, że ze znajomością przepisów nie jest najlepiej. Zaskoczenia, jak często ocieramy się o wykluczenie z rynku pracy, dostarczy kilka przykładów wykroczeń, które podano w końcowej części tekstu.
W Krajowym Rejestrze Karnym gromadzi się dane dotyczące prawomocnie skazanych za wykroczenia na karę aresztu. Oznacza to, że nasz status zależy nie tyle od rodzaju popełnionego wykroczenia, ile od wymierzonej kary. Tym samym, biorąc pod uwagę realia orzekania, popełnienie tego samego wykroczenia może nam zamykać drogę do wymarzonej pracy, albo pozostawać nań bez wpływu.
Za jakie wykroczenia może zostać orzeczona kara aresztu?
Podam kilka przykładów:
-
nieoznaczenie wbrew obowiązkowi przeszkody w ruchu drogowym;
-
prowadzenie pojazdu w stanie po użyciu alkoholu (w zakresie od 0,2 do 0,5 promila);
-
niezatrzymanie się do kontroli drogowej, nieudzielenie pomocy ofierze wypadku;
-
kradzież lub przywłaszczenie, jeżeli wartość skradzonego przedmiotu nie przekracza 1/4 minimalnego wynagrodzenia;
-
szalbierstwo (kto pomimo nieuiszczenia dwukrotnie nałożonej na niego kary pieniężnej określonej w taryfie, po raz trzeci w ciągu roku bez zamiaru uiszczenia należności wyłudza przejazd koleją lub innym środkiem lokomocji);
-
paserstwo (o ile wartość przedmiotu nie przekracza 1/4 minimalnego wynagrodzenia – dlatego nie polecamy zakupów u szemranych sprzedawców na parkingach pod supermarketami),
-
niszczenie lub uszkadzanie cudzej rzeczy (ponownie próg ¼ minimalnego wynagrodzenia);
-
spekulacja biletami;
-
nieobyczajny wybryk.
Na pocieszenie wypada jednak wskazać, że przy większości wykroczeń kara aresztu jest wyłącznie alternatywna, a zatem nie musi zostać orzeczona. Sąd ma bowiem wybór innej, mniej dotkliwej kary. Z pewnością warto o nią powalczyć.