Obowiązujący w stosunkach pracowniczych art. 39 Kodeksu Pracy chroni przed wypowiedzeniem umowy o pracę, a także wypowiedzeniem warunków pracy i płacy pracowników, którym brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku.
Stosunek mianowania, na którego podstawie odbywa się zatrudnienie w strukturach służby cywilnej regulują tzw. pragmatyki służbowe – przede wszystkim ustawa z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej. Z samej istoty stosunku mianowania wynika zwiększona, w stosunku do relacji pracowniczej, trwałość.
Wydawać by się mogło, że ochrona przedemerytalna w służbie cywilnej jest szersza, tymczasem ustawa o służbie cywilnej nie zawiera tożsamych, do znajdujących się w Kodeksie Pracy regulacji, co z kolei nakazuje w nieuregulowanym zakresie stosować normy kodeksowe.
Ustawa o służbie cywilnej przewiduje za to możliwość przeniesienia urzędnika służby cywilnej na inne stanowisko, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami urzędu, z uwzględnieniem kwalifikacji zawodowych. Problem jednak w tym, że ustawa obliguje do zapewnienia wynagrodzenia w niezmienionym kształcie jedynie przez okres trzech miesięcy.
Powstaje zatem pytanie, czy dopuszczalne jest przeniesienie w trybie art. 62 ustawy członka korpusu służby cywilnej pozostającego w okresie ochronnym, o którym mowa w art. 39 k.p., a jeśli tak, to czy możliwe jest obniżenie jego wynagrodzenia?
W obecnym stanie prawnym istnieje możliwość przeniesienia urzędnika w trybie art. 62 ustawy o służbie cywilnej niezależnie od tego, czy pozostaje on w okresie ochronnym. Powyższe jest wyrazem możliwości jednostronnego i władczego kształtowania przez władzę służbową warunków zatrudnienia w ramach mianowania.
Również ochrona wynagrodzenia w przypadku urzędnika mianowanego ograniczona jest do okresu trzech miesięcy. W przypadku przeniesienia uzasadnionego potrzebami urzędu, nie działa zatem w ogóle ochrona przedemerytalna. Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego, które przesądza, że instytucja wypowiedzenia zamieniającego dotyczy wyłącznie stosunku pracy (tak wyrok SN z 28 października 2014 r. sygn. akt: I PK 52/14, OSNP 2016, nr 3 poz. 31).